Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

Ένας αμερικανός λυκάνθρωπος στο Λονδίνο



Ένα σύγχρονο θρίλερ λυκανθρώπων, με πολλές δόσεις μαύρου χιούμορ. Το πιο σημαντικό γνώρισμα του φιλμ, είναι ότι ο Λάντις καταφέρνει να δημιουργήσει μια παλιομοδίτικη ταινία τρόμου για το σύγχρονο κοινό, με αστείες καταστάσεις και εξαιρετικά ειδικά εφέ. Το παραπλανητικά αστείο ξεκίνημα, βρίσκει δυο Αμερικανούς τουρίστες, να κάνουν οτοστόπ στη Βόρεια Αγγλία και να επισκέπτονται μία παμπ, όπου οι ντόπιοι τους τρομοκρατούν. Ωστόσο, ο πραγματικός τρόμος ξεκινά στο Λονδίνο, όπου γίνεται πιο έντονος επειδή τα ανατριχιαστικά φαινόμενα συμβαίνουν σε συνηθισμένα μέρη - όπως ο ζωολογικός κήπος του Λονδίνου και το μετρό.Ένας σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία της ταινίας ήταν το εκπληκτικό μακιγιάζ του Ρικ Μπέικερ, για το οποίο κέρδισε το Όσκαρ. Οι αποκρουστικές μεταμορφώσεις από άνθρωπο σε λυκάνθρωπο συνοδεύονται από ποπ επιτυχίες της εποχής, δημιουργώντας ένα ευφυές έργο τρόμου.
(cinema.gr)

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Από πρόσφατα τουρνουά

Khachiyan 2546 - Eckert 2275, Saint Louis 2009

Τα λευκά έπαιξαν 1. Nxd6 βλέποντας το μελλοντικό πηρούνι με e5. Λανθασμένο μέτρημα από παίκτη επιπέδου 2550. Γιατί;

Papp 2509 - Vavrak 2478, Szombathely 2009

Πώς κερδίζουν τα λευκά;

Boikov 2477 - Nikolov 2478, Sofia 2009

Παίζουν τα μαύρα και κερδίζουν.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Ο βασιλιάς της Αβάνας


Στους δρόμους της Αβάνας του 1990 ένας έφηβος προσπαθεί να επιβιώσει. Η ιστορία του είναι η αφορμή για να ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια μας ένας κόσμος τρομακτικός και αποκαλυπτικός: ζητιάνοι, πόρνες, τραβεστί, μικροπωλητές, αλήτες, μπεκρήδες, άνθρωποι που ζουν στα ερείπια εγκαταλειμμένων κτιρίων, άφραγκοι, πεινασμένοι, πάντοτε στα όρια του θανάτου. Επιμένουν όμως να αγωνίζονται για να ζήσουν μια μέρα ακόμα, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να βρουν κάπου τρυφερότητα. Αυτό μόνο.Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά στοιχεία, γραμμένο στεγνά, χωρίς φτιασίδια και στολίδια, από τα καλύτερα δείγματα στα βήματα της παράδοσης του βρόμικου ρεαλισμού.

Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες: «Ο Βασιλιάς της Αβάνας»
Μετάφραση: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη
Εκδόσεις Μεταίχμιο (Μάιος 2009)

***Παλαιότερη δημοσίευση για το συγγραφέα Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες:
http://skakistiko.blogspot.com/2008/02/blog-post_7450.html

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Προϊστορική χειροτεχνία

***Συνεργασία του «καλοπροαίρετου» που είχε δημοσιευτεί πρώτη φορά στο blog στις 20 Σεπτεμβρίου 2007.

Επίσκεψη στο μουσείο προϊστορικής χειροτεχνίας : ο Chess Challenger 7 της Fidelity



Σήμερα, μπορεί κανείς να παίξει με σκακιστικό πρόγραμμα όχι μόνο από τον υπολογιστή του, αλλά και από το κινητό του τηλέφωνο. Μάλιστα, κυκλοφορούν σκακιστικά προγράμματα τόσο ισχυρά, που, ειδικά με τα λευκά κομμάτια, μπορούν να κερδίσουν σε μινιατούρα τον απρόσεκτο ή θεωρητικά ακατάρτιστο παίκτη.

Πριν από 25-30 χρόνια, τα πράγματα ήσαν πολύ διαφορετικά. Πρακτικά, δεν υπήρχαν προσωπικοί υπολογιστές. Για να θυμηθώ τα δικά μου, προσωπικό υπολογιστή, έναν Wang, πρωτοδούλεψα το 1984 και ο πρώτος καταδικός μου, αγορασμένος το 1990, ήταν ο ευπώλητος της εποχής, Amstrad PC 1512, στη μισή σχεδόν τιμή και πιο γρήγορος από τους IBM της ίδιας κατηγορίας, με την καταπληκτική καινοτομία το τροφοδοτικό όχι στην κεντρική μονάδα, αλλά ...στο πλαίσιο της οθόνης (το πλήκτρο ενεργοποίησης / απενεργοποίησης ήταν στην οθόνη), και με τις συγκλονιστικές προδιαγραφές CPU 8086 στα 8 MHz, κεντρική μνήμη 512 Κ, με δυνατότητα επέκτασης στα 640 Κ, και περιφερειακή μνήμη 1 οδηγό δισκέττας 5 ¼΄΄, ή 2 οδηγούς δισκέττας 5 ¼΄΄, ή 1 δισκέττας και 1 σκληρού δίσκου 10 Mb, ή 1 δισκέττας και 1 σκληρού δίσκου 20 Mb (αντίστοιχες ονομασίες μοντέλων : 1512 SD, 1512 DD, 1512 HD10, 1512 HD20).

Τον Ιούλιο του 1979, η αμερικανική εταιρία Fidelity Electronics (έδρα Μαϊάμι, Φλόριδα), κυκλοφόρησε τον Chess Challenger 7 (προγραμματιστής ο Ron Nelson), που έμελλε να αναδειχθεί στον κυρίαρχο μικροϋπολογιστή σκακιού της εποχής του (καταγράφηκαν 600.000 πωλήσεις). Η τιμή του, 160-200 Δολλάρια ΗΠΑ, ήταν προσιτή για το αντικείμενο και την εποχή. Μάλιστα, σε διαφημιστικό της η εταιρία αναφέρει ότι, αν ο κάτοχος τής στείλει τη μονάδα του και 75 Δολλάρια, την αναβαθμίζει με συνθετότερη ROM ώστε να αποδίδει ισχυρότερα.

Η εξωτερική συσκευασία του ήταν όπως οποιουδήποτε επιτραπέζιου παιχνιδιού συναναστροφών της εποχής (τότε επικρατούσαν το Μονόπολυ και το Στρατέγκο). Το εμπρός μέρος της συσκευασίας του μπορεί να το δει κανείς εδώ και το πίσω μέρος εδώ.


Ο υπολογιστής ήταν ένα παραλληλεπίπεδο από πλαστικό σε απομίμηση ξύλου, διαστάσεων 30 Χ 20 Χ 2.6 εκατοστών. Τα αριστερά 2/3 της επάνω όψης ήταν μια σκακιέρα με κομμάτια και το δεξιό 1/3 ήταν ένα πληκτρολόγιο από το οποίο πληκτρολογούσε ο παίκτης τις κινήσεις του και μια οθόνη στην οποία εμφανιζόταν η απάντηση του υπολογιστή. Ο επεξεργαστής ήταν ένας Z80A στα 4 MHz –ναι, δεν έκανα λάθος, MHz, όχι GHz–, και βέβαια 8 Bit. Είχε 4 K ROM και 0,5 Κ RAM. (Ακούγονται εξωπραγματικά μικρά· όμως, μιλάμε για δύο χρόνια πριν την εποχή –1981– που ο Μπιλ Γκέιτς είχε πει το περίφημο «640 K ought to be enough for anybody».) Λειτουργούσε με ρεύμα. Φωτογραφία του υπάρχει εδώ. Φωτογραφίες του εσωτερικού του υπάρχουν εδώ, εδώ και εδώ.

Είχε 7 επίπεδα δυσκολίας (CL1 Intermediate, μέσος χρόνος απάντησης 5΄΄, CL2 Experienced, 15΄΄, CL3 Advanced, 1΄20΄΄, CL4 Mate in Two, 20΄, CL5 Postal Chess, 24 ώρες, CL6 Excellent, 6΄, CL7 Tournament, 3΄). Ο παίκτης μπορούσε να αλλάξει το επίπεδο κατά τη διάρκεια της παρτίδας, και επίσης να αλλάξει χρώματα με τον υπολογιστή κατά τη διάρκεια της παρτίδας. Επιπλέον, ο υπολογιστής είχε τη δυνατότητα να παίζει με τον εαυτό του. Αξιοσημείωτο είναι, όπως παραδέχεται η εταιρία, ότι δεν είναι προγραμματισμένος να εκτελεί την κίνηση ανπασάν. Η δυναμικότητά του (SSDF-Elo) υπολογίστηκε γύρω στο 1300.

Είχε μια ευρεία (για τις προδιαγραφές του) βιβλιοθήκη ανοιγμάτων, που περιλάμβανε περί τις 80-100 θέσεις από Ισπανική, Σικελική, Γαλλική, Γκαμπί Βασίλισσας και άλλα ανοίγματα.

Τον Ιούνιο του 1980, η Fidelity κυκλοφόρησε τον διάδοχό του Sensory Chess Challenger 8, με δύο σημαντικές καινοτομίες : οι κινήσεις δεν μεταδίδονταν πια με πληκτρολόγηση για τον παίκτη και με εμφάνιση σε οθόνη για τον υπολογιστή, αλλά με κανονική κίνηση του κομματιού από το τετράγωνο αναχώρησης στο τετράγωνο άφιξης για τον παίκτη, και με αφή των λυχνιών των τετραγώνων αναχώρησης και άφιξης του κινούμενου κομματιού για τον υπολογιστή (η σκακιέρα ήταν πλέον επαφοευαίσθητη και τα 64 τετράγωνα είχαν μικρές λυχνίες στην κάτω αριστερή γωνία τους), και επίσης υπήρχε η δυνατότητα τροφοδοσίας όχι μόνο με ρεύμα, αλλά και με μπαταρίες (τέσσερις LR14). Φωτογραφία του υπάρχει εδώ.

Ο Chess Challenger 7 κράτησε καλή παρέα στον υπογράφοντα κατά τα δύο πρώτα έτη των σπουδών του, όταν, σπασίκλας και κουκουβάγια ων, μελετούσε με σύμμαχο τη ζωογόνο νυχτερινή απόγεια αύρα, καύσιμα σπιτικές μαρμελάδες με υψηλή περιεκτικότητα σε ολόκληρα ή τεμαχισμένα φρούτα και απίστευτες ποσότητες γάλακτος (πρέπει να ήπια ίσαμε ένα βυτίο, από τα ρυμουλκούμενα, στη διάρκεια των σπουδών μου), και συντροφιά τον Chess Challenger 7 σε υψηλό επίπεδο (ώστε να παίζει κίνηση σε αραιά διαστήματα). Εχω καταγράψει πολλές από αυτές τις παρτίδες. Κάπου πλέουν στο πατάρι του πατρικού μου, ανάμεσα σε τόνους βιβλία, σημειώσεις και φωτοτυπίες της εποχής, σε μια ανοργάνωτη πλειάδα από σκονισμένα χαρτοκιβώτια. Αν κάποτε, σε κάποια ανασκαφή, τις ανακαλύψω, ίσως δημοσιεύσω μερικές, για να πάρουμε μια ιδέα για τη δυναμικότητά του σε παρτίδα εναντίον ανθρώπου. Στο μεταξύ, παραθέτω εδώ τις τέσσερις καταγεγραμμένες παρτίδες του στο «1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκακιού μεταξύ μικροϋπολογιστών», που διεξήχθη στο Λονδίνο από 4 έως 6 Σεπτεμβρίου 1980, με συμμετοχή 14 μικροϋπολογιστών και ελβετικό 5 γύρων. Ο Chess Challenger 7 είχε αναδειχθεί πρωταθλητής με 5/5. Chal7.pgn
Οι εποχές αλλάζουν. Ο Chess Challenger 7 σίγουρα σημάδεψε τη δική του.

Πηγές:
http://www.ismenio.com/fidelity.html
http://members.chello.at/kispert/efideli1.htm
http://www.boris-is-king.com/prsentationcc7.htm
http://alain.zanchetta.free.fr/docs/Fidelity/ChessChallenger7US.pdf (το πλήρες εγχειρίδιο χρήστη)
http://www.xs4all.nl/~tluif/chescom/EngCc7.htm l
http://electronicchess.free.fr/index-UK.htm l
http://www.grappa.univ-lille3.fr/icga/program.php?id=427
http://www.schach-computer.info/wiki/index.php/Fidelity_Chess_Challenger_7
http://www.pinpoint1.f2s.com/html/timeline.html
http://en.wikipedia.org/wiki/World_Microcomputer_Chess_Championship
http://en.wikipedia.org/wiki/Chess_engine

Απεργία πείνας και δίψας του Νίκου Κουνταρδά

Ο Ν. Κουνταρδάς προφυλακίστηκε πριν από λίγες μέρες στην αστυνομική διεύθυνση Ξάνθης, για μία υπόθεση που έλαβε χώρα το 2007 και ενώ δεν είχε περάσει εκείνη την περίοδο από αυτόφωρη διαδικασία. Ο κρατούμενος έχει προχωρήσει σε απεργία πείνας και δίψας από τη μέρα της προφυλάκισής του, στις 16 Μαΐου και βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο Τζάνειο νοσοκομείο.
Μετά από επικοινωνία του tvxs με τη δικηγόρο του, Κωνσταντίνα Κάτσια, ενημερωθήκαμε ότι στις 2 Οκτωβρίου του 2007, ο Νίκος Κουνταρδάς κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στον εμπρησμό ενός ΑΤΜ, στην περιοχή της Ξάνθης. Ο Κουνταρδάς εμπλέκεται στην υπόθεση αποκλειστικά λόγω της καταγγελίας ενός αστυνομικού που κατέθεσε ότι είδε το αυτοκίνητό του, αλλά όχι τον ίδιο τον κατηγορούμενο, να διέρχεται δίπλα από το σημείο του εμπρησμού. Σημειώνεται ότι ο Ν. Κουνταρδάς αρνείται τις κατηγορίες.
Ο κατηγορούμενος δεν πέρασε από αυτόφωρη διαδικασία εκείνη την ημέρα και η υπόθεση έμεινε στο «συρτάρι» για αρκετούς μήνες. Τον Φεβρουάριο του 2009 ο Κουνταρδάς ειδοποιήθηκε ότι τίθεται υπό περιοριστικούς όρους. Του απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα και υποχρεώθηκε να καταβάλει εγγύηση 5.000 ευρώ και να εμφανίζεται δύο φορές το μήνα στο αστυνομικό τμήμα.
Σύμφωνα με τη δικηγόρο του, ο Κουνταρδάς, είχε καταθέσει αίτηση για απαλλαγή από τους περιοριστικούς όρους, η οποία απορρίφθηκε τον περασμένο Απρίλιο. Ο κατηγορούμενος θεώρησε ότι λόγω της αίτησης δεν χρειάζεται να εμφανίζεται στο τμήμα και όταν ειδοποιήθηκε, τέλη Απριλίου, ότι η αίτησή του απορρίφθηκε, επανεμφανίστηκε στο ΑΤ της περιοχής, την 1η Μαΐου, για να δώσει το «παρών». Έφυγε χωρίς να υπογράψει κανένα χαρτί, καθώς οι αρμόδιοι αστυνομικοί τού είπαν ότι ο φάκελός του «δεν υπάρχει».
Την επόμενη φορά που εμφανίστηκε για να δηλώσει παρουσία, στις 16 Μαΐου, ο φάκελός του περιείχε την κατηγορία ότι παραβίασε τους περιοριστικούς όρους και συνελήφθη απευθείας. Πέρασε με εξπρές διαδικασίες από τον εισαγγελέα και προφυλακίστηκε στις φυλακές της Κομοτηνής. Από τη στιγμή που κρατήθηκε στην ασφάλεια Ξάνθης δήλωσε ότι θα ξεκινήσει απεργία πείνας και δίψας, παρόλα αυτά μέσα σε μία μέρα πέρασε δύο μεταγωγές, πρώτα για τις φυλακές της Κομοτηνής και μετά για την Άμφισσα. Αυτή την ώρα και σύμφωνα με τα λεγόμενα της δικηγόρου του, ο Ν. Κουνταρδάς συνεχίζει την απεργία και βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση στο Τζάνειο νοσοκομείο.
Η δικηγόρος του θεωρεί ο πελάτης της έχει στοχοποιηθεί λόγω της πολιτικής του δράσης, καθώς η αστυνομία δεν τον ειδοποίησε την 1η Μαΐου ότι υπήρχε πρόβλημα με τους περιοριστικούς όρους και κυρίως δεν τον άφησε να υπογράψει ότι έδωσε το «παρών». Τόσο για την 1η Μαΐου όσο και για τις 16, υπάρχει μάρτυρας που μπορεί να καταθέσει το ότι ο υπόδικος εμφανίστηκε στο αστυνομικό τμήμα.

(πηγή: http://www.tvxs.gr/)

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Εικόνες


Μέλη του πληρώματος του σοβιετικού πυρηνικού παγοθραυστικού «Λένιν» παίζουν σκάκι στη θάλασσα του Μπάρεντς. Φωτογραφία του 1961, του Ρώσου φωτογράφου Γεβγένι Χαλντέι, που είχε γίνει γνωστός από την περίφημη σκηνή που τράβηξε με τον σοβιετικό στρατιώτη να υψώνει τη σημαία με το σφυροδρέπανο στο πυρπολημένο Ράιχσταγκ.


Κι όμως αυτή η φωτογραφία ήταν «κάλπικη». Σε συνέντευξη της στη γερμανική «Bild», η κόρη του Χαλντέι είπε ότι το Ράιχσταγκ είχε καταληφθεί από τους Σοβιετικούς αρκετές ημέρες προτού τραβηχτεί η φωτογραφία. Στις 2 Μαΐου, όταν το Βερολίνο είχε πια παραδοθεί, η ηγεσία του Κόκκινου Στρατού εξέδωσε μυστική διαταγή: να σκηνοθετηθεί ξανά η κατάληψη ώστε να εικονογραφηθεί ο θρίαμβος. Έτσι οι Ρώσοι φαντάροι οι οποίοι επελέγησαν για να υποδυθούν τους συναδέλφους τους, τους ήρωες του Ράιχσταγκ, ανέβηκαν στην οροφή και ύψωσαν την κόκκινη σημαία στο κτίριο-σύμβολο του χιτλερισμού. Κανένα κτίριο δεν κάπνιζε διότι οι βομβαρδισμοί είχαν τερματιστεί. Οι διακρινόμενοι καπνοί προστέθηκαν αργότερα με φωτομοντάζ. Όπως «σβήστηκαν» και τα δύο ρολόγια που φορούσε στο χέρι του ο ένας από τους σοβιετικούς στρατιώτες, τα λάφυρα.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Εμπόλεμη Ζώνη: Ο παίκτης


Η συζήτηση μαζί του αποκαλύπτει έναν πραγματικό «παίκτη» στη σκακιέρα της πολιτικής, αλλά δημιουργεί μια σειρά από ερωτήματα στα όρια της λογικής και του παραλόγου: Τι σχέση μπορεί να έχει ο Βούδας, με τους απόγονους του Τζένγκις Χαν, τη δολοφονία μιας δημοσιογράφου, 12 καρέκλες, το σκάκι και τους...εξωγήινους…Ο πρόεδρος της Καλμυκίας και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Σκακιού, Κιρσάν Νικολάγιεβιτς Ιλιουμζίνοφ, επιχειρεί να εξηγήσει τα «ανεξήγητα» στο νέο ντοκιμαντέρ της Εμπόλεμης Ζώνης του Σωτήρη Δανέζη, με τίτλο «Ο Παίκτης», την Τρίτη 26 Μαΐου στις 23.30 στο Mega.

Η σημερινή εικόνα της Καλμυκίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπική του πορεία, τον πλουτισμό του κατά τη δεκαετία του ’90, την είσοδο και ανέλιξή του στην πολιτική σκηνή καθώς και τα μεγαλόπνοα σχέδιά του. Αποκαλεί την «Πόλη του Σκακιού» και τον Χρυσό Ναό του Βούδα -τον μεγαλύτερο βουδιστικό ναό στην Ευρώπη- ως «μωρά» του, ενώ για το άμεσο μέλλον οραματίζεται την ένωση της Κασπίας Θάλασσας με τον Εύξεινο Πόντο.

Ο Πρόεδρος Ιλιουμζίνοφ έγινε πρωταθλητής Καλμυκίας στο σκάκι σε ηλικία 14 ετών, επιχειρηματίας στη μετά-σοβιετική Ρωσία και εκατομμυριούχος πριν κλείσει τα 30. Το 1995 έγινε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Σκακιού, ενώ πολύ νωρίτερα είχε εμπλακεί με την πολιτική. Είκοσι επτά ετών ήταν ο νεότερος βουλευτής του ρωσικού Κοινοβουλίου. Φέτος συμπληρώνει 16 χρόνια στην προεδρία της Καλμυκίας.

Η επιχειρηματική και πολιτική σταδιοδρομία του δε θα είχε τίποτα διαφορετικό από την καριέρα πολλών Ρώσων στη Μετασοβιετική εποχή, αν δεν υπήρχαν οι...«εξωγήινοι»!

Το 1997, κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού του ταξιδιού στη Μόσχα, ο Ιλιουμζίνοφ ισχυρίζεται ότι «απήχθη» από εξωγήινους. Με κάθε σοβαρότητα περιγράφει τι ακριβώς συνέβη κατά τη «μετάβασή» του σε κάποιον «άγνωστο πλανήτη», τι ακριβώς του είπαν οι «απαγωγείς» του και ποια ήταν η κριτική τους για το ανθρώπινο είδος! Και μπορεί να μην έχει ούτε μία φωτογραφία μαζί τους έχει όμως αρκετές με τους διάσημους και περισσότερο γήινους φίλους του: τον Δαλάι Λάμα, τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’, τον Σαντάμ Χουσέιν, αλλά και σταρ του Χόλιγουντ όπως ο Ριτσαρντ Γκιρ, η Σάρον Στόουν, ο Τσακ Νόρις και ο Στίβεν Σίγκαλ!

Οι πολιτικοί του αντίπαλοι έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια να γελούν με αυτές τις ιστορίες. Θεωρούν τον πρόεδρο της Καλμυκίας μεγαλομανή, μυθομανή και επικίνδυνο. Τον επικρίνουν για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη μυστηριώδη δολοφονία μιας δημοσιογράφου λίγο πριν την έναρξη της Ολυμπιάδας Σκακιού το 1998, για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, για τους περιορισμούς στον Τύπο και την απαγόρευση στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα να εκδίδεται στην περιοχή.

Η αποκάλυψη, στο τέλος του ντοκιμαντέρ, για ένα γνωστό ρωσικό μυθιστόρημα των αρχών του 20ου αιώνα που μεταφέρθηκε ακόμη και στον ελληνικό κινηματογράφο, κρύβει τις απαντήσεις και εξηγεί καλύτερα την πηγή έμπνευσης για τα έργα και τις ημέρες του «Παίκτη»...

(Από δελτίο Τύπου του Mega)

Η πόλη σε 64 τετράγωνα



Σκακιστικό καφενείο
To «Πανελλήνιο», στο Νο 16 της Μαυρομιχάλη, σχεδόν στη συμβολή της με τη Σόλωνος, είναι για την Αθήνα ό,τι ήταν το «Καφέ-ντε-λα-Ρεζάνς» (το σκακιστικό στέκι του Ρουσό και του Ντιντερό) για το Παρίσι του 18ου-19ου αιώνα. Η μεγάλη γυάλινη όψη του σε αφήνει να αντικρίσεις ένα ετερόκλητο σύνολο από ανθρώπους κάθε ηλικίας, προσηλωμένους πάνω από εξήντα τέσσερα τετράγωνα. Προχωρώντας στα ενδότερα, θα εισέλθεις σ’ ένα παραδοσιακό –με όλη τη σημασία της λέξης– καφενείο. Φώτα από νέον, παλαιού τύπου ψυγείο, ξύλινες καρέκλες, τίμιες τιμές. Στους τοίχους φωτογραφίες και κειμήλια αφιερωμένα στη σχέση της σκακιέρας με το χώρο, αλλά και στιχουργήματα ανωνύμων κι επωνύμων.

Πριν μεταφερθεί το 1991 στη σημερινή του διεύθυνση, το «Πανελλήνιο» έστεκε αρχικά, από το 1885 έως το 1965, σε ένα μεγαλύτερο χώρο 1.000 περίπου θέσεων στη γωνία Πανεπιστημίου και Μπενάκη, αργότερα (1965-67) μεταφέρθηκε στο Νο 15 της Μπενάκη, κι έπειτα, από το 1967 και μετά, στο Νο 13 στον πεζόδρομο της Κιάφας.
«Είμαι εδώ από τότε που το μαγαζί μετακόμισε από την Κιάφας στη Μαυρομιχάλη» λέει ο Γιάννης, που τρέχει το «Πανελλήνιο» τις απογευματινές ώρες. «Το “Πανελλήνιο” είναι το μοναδικό, απ’ όσο γνωρίζω, σκακιστικό καφενείο στην Αθήνα. Υπάρχουν και άλλα καφέ που μπορείς να παίξεις μια παρτίδα σκάκι ή άλλα επιτραπέζια παιχνίδια, αλλά αυτό είναι το μοναδικό όπου το σκάκι αποτελεί την κύρια δραστηριότητα».
Είναι άραγε αρκετοί αυτοί που ενδιαφέρονται για το σκάκι στην Αθήνα; Κάποτε ήταν κατεξοχήν φοιτητικό στέκι. Ισχύει αυτό σήμερα; Ανανεώνεται η πελατεία;
«Εντάξει, μπορεί κάποτε να μαζευόταν περισσότερος κόσμος και περισσότεροι νέοι – ήταν γεμάτο και το πατάρι από φοιτητόκοσμο. Αλλά είναι και πιο δύσκολες οι εποχές σήμερα. Δεν έχουμε πάντως παράπονο, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το σκάκι, οι οποίοι έρχονται σταθερά εδώ. Άλλοι απλώς για να παίξουν και να περάσουν την ώρα τους και άλλοι, που είναι πιο φανατικοί λάτρεις του είδους, οι οποίοι κάθονται και προσπαθούν να λύσουν δύσκολες παρτίδες, αναλύουν συστήματα κ.λπ. (...) Στο “Πανελλήνιο” στο παρελθόν διοργανώνονταν επίσημα τουρνουά και αγώνες για το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Υπάρχει μια σκέψη να ξαναρχίσουν, αν και πλέον τα τουρνουά αυτά λαμβάνουν χώρα κυρίως σε διάφορες σκακιστικές λέσχες και ομίλους. Είναι πολλοί πάντως οι Έλληνες πρωταθλητές που έχουν περάσει από εδώ. Ο Σκαλκώτας, ο Τρικαλιώτης, ο Σιαπέρας…»
Ακόμη κι ο περίφημος Ανατόλι Κάρποβ έχει παίξει σκάκι εδώ, το 1992, γεγονός που απαθανατίστηκε στη φωτογραφία που φιγουράρει στο δεξή (όπως μπαίνεις) τοίχο του «Πανελλήνιου». Στον ακριβώς απέναντι τοίχο δεσπόζει μια άλλη ιστορική φωτογραφία, παρμένη από την αναμέτρηση του Σοβιετικού παγκόσμιου πρωταθλητή Βασίλι Σμισλόφ με τον Έλληνα μετρ Νίκο Καζιλάρη από τη Σκακιστική Ολυμπιάδα του Ζίγκεν του 1970.
Φεύγοντας, θα αισθανθείς την ηρεμία και την ευγένεια που χαρακτηρίζει a priori το σκάκι ως διαδικασία.

Η ζωή είναι μια παρτίδα
«Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το σκάκι στην Ελλάδα δεν είναι πάρα πολλοί» λέει ο Ευάγγελος Παπαθανασόπουλος, σκακιστής και υπεύθυνος της σκακιστικής σειράς του «Κέδρου» – ο οίκος που κατέχει τη μερίδα του λέοντος στις σχετικές εκδόσεις. «Παρ’ όλ’ αυτά, τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για το παιχνίδι ολοένα και μεγαλώνει, ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες. Είναι χαρακτηριστικό το ότι πολλοί μαθητές επιλέγουν το να παίξουν σκάκι ως προαιρετικό μάθημα. Επίσης, υπάρχουν γύρω στους 200 σκακιστικούς ομίλους σε όλη την Ελλάδα, που δεν είναι καθόλου μικρό νούμερο».
Το κοινό ενδιαφέρεται για τις σχετικές εκδόσεις;
«Για τα λογοτεχνικά βιβλία που έχουν αναφορές στο σκάκι υπάρχει σίγουρα. Όσον αφορά τα σκακιστικά βιβλία καθαυτά, που είναι ένα είδος κάπως ειδικού ενδιαφέροντος, συνήθως το κίνητρο για τις εκδόσεις αυτές είναι το μεράκι του ίδιου του εκδότη. Ο “Κέδρος” εδώ και πολλά χρόνια είναι μάλλον ο κατεξοχήν οίκος που τις στηρίζει. Τα τελευταία χρόνια πάντως έχουν αυξηθεί και οι εκδόσεις σκακιστικών βιβλίων και από άλλους οίκους, όπως η “Διόπτρα” ή ο “Πατάκης”, που εξέδωσε το βιβλίο του Κασπάροφ».

O Έλληνας διεθνής μετρ Ηλίας Κουρκουνάκης, 49 ετών σήμερα, με σπουδές Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, διατέλεσε μέλος των ελληνικών εθνικών ομάδων και πρώτευσε σε διάφορες διεθνείς συναντήσεις (στο «Ακρόπολις» του 1979 έγινε ο πρώτος Έλληνας στην ιστορία που αναδείχθηκε νικητής σε διεθνές τουρνουά). Προπονητής και θεωρητικός του αθλήματος, έχει γράψει επίσης κάμποσα βιβλία για το σκάκι και δημοσιογραφεί από τα μέσα του ’80 σε ελληνικά και ξένα έντυπα.
«Συστηματικά ασχολούμαι με το σκάκι περισσότερα από 35 χρόνια. Ήδη από πολύ νωρίς μου έδωσε πολλές ευκαιρίες να ταξιδέψω και να γνωρίσω εξαιρετικά ενδιαφέροντες ανθρώπους. Οι σκακιστές σε υποδέχονται σπίτι τους με απίστευτη ευκολία, ώστε μαθαίνεις για την καθημερινή ζωή κάθε τόπου πράγματα που δεν μπορείς να προσεγγίσεις ως απλός επισκέπτης. Ορισμένες δημιουργικές και αγωνιστικές επιτυχίες συγκαταλέγονται στις κορυφαίες στιγμές της ζωής μου. Tο σκάκι αποτελεί εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο για όλες τις ηλικίες, αλλά δεν το αξιοποιούμε επαρκώς. Η μεγάλη του αξία είναι ότι καλλιεργεί χρήσιμες συνήθειες σκέψης και δράσης μέσα από την εμπειρία του παιχνιδιού, ακόμα και σε προσχολική ηλικία. Η λογική είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο, που όμως πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το συναίσθημα. Το παιχνίδι προκαλεί έντονα συναισθήματα, με ευρύτατη ποικιλία και απροσδόκητες διακυμάνσεις. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρώ τη διερεύνηση εναλλακτικών επιλογών πριν από την τελική απόφαση».
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι φανατικοί σκακιστές υπήρξαν μυαλά σαν τον Ναπολέοντα, τον Τσε, τον Μαρξ, τον Μαρά, τον Σίλερ, τον Νεύτωνα, τον Τρότσκι, τον Αϊνστάιν και τον Μαρσέλ Ντισάν, για να αναφέρω μόνο ελάχιστους. Ο Γκέτε με τη σειρά του υποστήριζε ότι το σκάκι «αποτελεί τη “λυδίαν λίθο” της κρίσης».


Πρόταση πολιτισμού
Κυριακή πρωί, γραμμή για το Παγκράτι. Στο Νο 22 στο στενό της Ζηνοδότου (κάθετα στην Υμηττού, στο ύψος του «Παλλάς») συστεγάζονται ο Σκακιστικός Όμιλος Παγκρατίου και ο Σκακιστικός Μορφωτικός Όμιλος Καισαριανής. Σκακιστικοί όμιλοι λειτουργούν εξάλλου στις περισσότερες συνοικίες της Αθήνας. Αναφέρω ενδεικτικά τον Σ.Ο. Καλλιθέας (Λυκούργου 50), τον Σ.Ο. Αμπελοκήπων (Μακρυνίτσας 12-14, κοντά στο σταθμό του μετρό), τον Σ.Ο. Χαλανδρίου (Πλάτωνος 7 - Εμπορικό Κέντρο PLAZA), τον Σ.Ο. Αιγάλεω (Ιερά Οδός και Ολυμπίας), τον Σ.Ο. Νέας Φιλαδελφείας (Πλατεία Κολοκοτρώνη 12-15), τον Σ.Ο Πετρούπολης (Ελ. Βενιζέλου 76, κοντά στο Δημαρχείο), τον Ε.Ε.Σ. Κορυδαλλού (Δ. Μαλαγαρδή 9, Κορυδαλλός) κ.ά.
Το εντευκτήριο στο Παγκράτι ανοίγει σχεδόν όλα τα απογεύματα και για πολλές ώρες (www.athenschess.gr., 210 7564.995). Σε καθημερινή βάση μπορεί να παίξει σκάκι ο καθένας, ανεξαρτήτως σκακιστικού επιπέδου, εκτός βέβαια από τις ημέρες όπου διεξάγονται ειδικά τουρνουά ή συναντήσεις για το πρωτάθλημα. Κάθε Κυριακή (από τις 10.30 π.μ. και μετά) γίνονται ομαδικοί αγώνες (έχει και ταβέρνα το μεσημέρι, αφότου λήξουν οι παρτίδες), ενώ ενίοτε θα πετύχεις και αγώνες μπλιτς (γρήγορη παρτίδα, όπου ο κάθε παίκτης έχει χρόνο σκέψης έως 15’ για να ολοκληρώσει τις κινήσεις του). Επίσης διοργανώνονται ειδικά σεμινάρια, παραδίδονται μαθήματα σκάκι σε παιδιά κ.λπ.
Τη συγκεκριμένη Κυριακή, στο τετράγωνο εσωτερικό χώρο, που φιλοξενεί τουλάχιστον μία δωδεκάδα από τραπέζια με σκακιέρες, οι –κάθε ηλικίας, άντρες και γυναίκες– σκακιστές παίζουν αμίλητοι, σημειώνουν τις κινήσεις τους και ελέγχουν τα χρονόμετρά τους. Επικρατεί απόλυτη ησυχία. Παρατηρώ τα κάδρα στους τοίχους. Πλάι στις κορνίζες με τα καταστατικά και τους κανονισμούς του παιχνιδιού, φιγουράρουν σε σκίτσα οι «αθάνατοι», οι ενδοξότεροι παγκόσμιοι πρωταθλητές στην ιστορία. Αλιέχιν, Μποτόβνικ, Πετροσιάν, Καπαμπλάνκα, Κάρποβ, Κασπάροφ, Σπάσκι, Φίσερ και ο αγαπημένος μου Μιχάιλ Ταλ.

Σε μια παρτίδα που μόλις έχει ξεκινήσει, ένας από τους διαγωνιζόμενους κάνει άνοιγμα με κάτι που μοιάζει με Σικελική Άμυνα. Ένας πιτσιρικάς που παρακολουθεί στο πλάι μου, μου ψιθυρίζει ότι ο ίδιος προτιμά τα ανοίγματα με γ4 προς τιμήν του Μπόμπι Φίσερ.Θα υπάρξει εξάλλου άφθονος χρόνος για αναλύσεις πάνω στις τακτικές, στα συστήματα και στα λάθη μετά το τέλος των παρτίδων. Ο Ηλίας Κουρκουνάκης μού λέει ότι «όταν τελειώσουν οι αναμετρήσεις οι αντίπαλοι μαζεύονται και συζητούν φιλικά για τις παρτίδες, για το τι έκαναν σωστά και τι λάθος, για το πώς μπορούν να βελτιωθούν. Μπορείς να φανταστείς να συμβεί αυτό μετά από έναν αγώνα ποδοσφαίρου; Το σκάκι είναι πρώτα απ’ όλα μια πρόταση πολιτισμού».

***Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Θανάση Μήνα στην Athens Voice

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Πανελλήνιος Διαγωνισμός Λύσης

Η Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία (Ε.Σ.Ο.) προκηρύσσει τον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Λύσης Προβλημάτων, ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Σκακιστικού Ομίλου Αιγάλεω (Ιερά Οδός 294, Εμπορικό Κέντρο La Mirage, 1ος όροφος), την Κυριακή 31 Μαΐου, ώρα 10:00 – 14:30. Το διαγωνισμό διοργανώνει η Επιτροπή Καλλιτεχνικού Σκακιού της Ε.Σ.Ο. σε συνεργασία με το Σκακιστικό Όμιλο Αιγάλεω, το Δήμο Αιγάλεω και το Δημοτικό Αθλητικό Οργανισμό Αιγάλεω.

Ο διαγωνισμός θα είναι δύο γύρων με έξι (6) προβλήματα προς λύση στον καθένα (ήτοι ένα ορθόδοξο 2 κινήσεων, ένα ορθόδοξο 3 κινήσεων, ένα ορθόδοξο πολλών κινήσεων, μία σπουδή, ένα βοηθητικό και ένα αντίστροφο ανά γύρο). Ο χρόνος σκέψης για κάθε γύρο είναι δύο (2) ώρες, ενώ προβλέπεται διάλειμμα μισής ώρας μεταξύ τους. Η κατάταξη θα γίνει με βάση τους βαθμούς που θα συγκεντρώσει κάθε λύτης. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, δεύτερο κριτήριο είναι ο συντομότερος χρόνος. Στους τρεις πρώτους νικητές θα απονεμηθούν κύπελλα και μετάλλια.

Λεπτομέρειες σχετικά με τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό θα υπάρχουν στην ιστοσελίδα της Ε.Σ.Ο. http://www.chessfed.gr και στο ιστολόγιο του Σ.Ο. Αιγάλεω http://so-aigaleo.blogspot.com .

Για κάθε ζήτημα που δεν προβλέπεται από την προκήρυξη, αρμόδια να αποφασίσει είναι η τριμελής Οργανωτική Επιτροπή, που αποτελείται από τους κ.κ. Ι. Γαρουφαλίδη, Δ. Σκυριανόγλου και Χ. Φουγιαξή.

Η συμμετοχή στο Διαγωνισμό είναι ελεύθερη. Δηλώσεις συμμετοχής μπορούν να υποβληθούν ως την Παρασκευή 29 Μαΐου 2009. Δηλώσεις συμμετοχής και διευκρινίσεις σε σχέση με την ως άνω διοργάνωση, στον κ. Ιωάννη Γαρουφαλίδη: τηλ. 6938-792281 (κινητό), e-mail: ggaroufalidis@yahoo.gr ή στην ΕΣΟ: τηλ. 210-9221465, 210-9221620 (fax), e-mail: info@chessfed.gr .

Παράλληλα με τον κύριο διαγωνισμό, θα υπάρξει ξεχωριστός για αρχάριους λύτες με λιγότερα και ευκολότερα προβλήματα.

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Νόρμες Τίτλων

Ο Θωμάς Μίχος δημιούργησε ένα πρωτότυπο αρχείο με τις διεθνείς νόρμες που έχουν κατακτήσει έλληνες παίκτες διαχρονικά σε διάφορα τουρνουά, χωρίς όμως να έχουν πάρει τον αντίστοιχο τίτλο ακόμα, αφού ανέτρεξε σε παλιά περιοδικά και στο ίντερνετ. Το αρχείο είναι ανεπίσημο και ενδεχομένως κάποιες νόρμες δεν ισχύουν πλέον. Αυτό ισχύει για νόρμες πριν το 2004, όταν άλλαξαν οι κανονισμοί. Από τότε οι νόρμες είναι πλέον ισόβιες. Οι τρέχοντες κανονισμοί υπάρχουν στην ιστοσελίδα της FIDE
Μπορείτε να δείτε το αρχείο του Θωμά Μίχου με τις νόρμες: http://chessblogger.googlepages.com/Normes.doc
Ο συντάκτης παρακαλεί για διόρθωση, παρατήρηση ή συμπλήρωση του αρχείου, από όποιον γνωρίζει.

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Διεθνές Τουρνουά «Καβάλα 2009»


To 18ο Όπεν Διεθνές Τουρνουά της Καβάλας θα διεξαχθεί από 1 έως 8 Αυγούστου 2009 και σ΄ αυτό έχουν ενσωματωθεί και φέτος το 19ο Πανελλήνιο Ανοικτό Ατομικό Πρωτάθλημα και το 12ο Πανελλήνιο Ανοικτό Ατομικό Πρωτάθλημα Γυναικών.

Έπαθλα γενικής κατάταξης Α' Ομίλου: 1ος : 3.000 €, 2ος : 2.000 €, 3ος : 1.200 €, 4ος : 800 € , 5ος - 6ος : 1.000 € (2Χ500) , 7ος -10ος : 1.200 € (4Χ300), 11ος -15ος : 1.000 € (5Χ200), 16ος -20ος : 600 € (5Χ120) .
Ειδικές κατηγορίες: 1η Γυναίκα 500 €, 2η Γυναίκα 300 €, 3η Γυναίκα 150, 1ος Νέος Κ18 200 €, 1η Νεάνιδα Κ18 150 €, 1ος Βετεράνος 200 €.
Ανοιχτό Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1ος : 250 €, 2ος : 170 €, 3ος : 100 €, 1η Γυν. : 180 €, 2η Γυν. : 120 €, 3η Γυν. : 80 €.

Παράβολα: Α΄ Όμιλος : ΕΛΟ > 2300 χωρίς παράβολο, 2200-2299 : 50 € (νέοι 40 €), 2100-2199 : 60 € (45 €), 2000-2099 : 70 € (50 €)
Β΄ Όμιλος : ΕΛΟ 2000-2099 χωρίς παράβολο, ΕΛΟ<2000 : 50 € (νέοι 40 €) και με διεθνές ΕΛΟ 40 € (νέοι 30 €) Γ΄ Όμιλος : 20 € - Σκακιστές ΕΣΣΑΜΘ : Α΄ Όμιλος 40 € (νέοι 30 €), Β΄ Όμιλος 30 € (20 €), Γ΄ Όμιλος 20 € (15 €)

Πληροφορίες: Β. Θεοδωρίδη, τηλ. 6973335374, 2510.832451 και στο Διαδίκτυο : http://www.chesskavala.gr/

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Έφυγε ο Παναγιώτης Τράνταλης

Θλίψη προκάλεσε ο χαμός του του Παναγιώτη Τράνταλη, μιας από τις πιο ευγενικές παρουσίες στο σκακιστικό χώρο, την Τετάρτη 13 Μαΐου. Ο Παναγιώτης Τράνταλης έχασε τη μάχη με την επάρατο νόσο σε ηλικία μόλις 55 ετών. Υπήρξε επί σειρά ετών πρόεδρος του ιστορικού Σ.Ο. Περιστερίου, στηρίζοντάς τον αποφασιστικά σε δύσκολες στιγμές.
(Από το blog της Σκακιστικής Άνοιξης: http://anoixichess.blogspot.com/2009/05/blog-post.html)

Summertime In Prague

Lisa Lane


Το 1959 η 21χρονη Lisa Lane κατέκτησε το Πρωτάθλημα Γυναικών ΗΠΑ, το οποίο διεξαγόταν ανελλιπώς από το 1938 με τις προσπάθειες της Caroline Marshall, συζύγου του Frank Marshall. Έγινε εξώφυλλο στο Sports Illustrated (πριν και από τον Fischer!) και δήλωνε στο New York Times Magazine :«Για αυτό το λόγο μόνο [για την εμφάνισή μου] είμαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στο αμερικανικό σκάκι. Ο κόσμος θα έρθει στο παιχνίδι βλέποντας μία νέα και όμορφη κοπέλα. Για αυτό το σκάκι πρέπει να με υποστηρίξει. Του χαρίζω δημοσιότητα και σε τελική ανάλυση, χρήμα».


H Lisa Lane είχε μάθει σκάκι μόλις 2 χρόνια πριν αναδειχθεί πρωταθλήτρια ΗΠΑ. Παθιάστηκε με το παιχνίδι, εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο στο πρώτο έτος, μελετούσε εντατικά σκάκι και συμμετείχε σε πολλά τουρνουά. Εθεωρείτο ιδιαίτερα σέξι με τα μέτρα της εποχής και έτσι προσέλκυσε το ενδιαφέρον των εντύπων περισσότερο από κάθε άλλο Αμερικανό παίκτη (με την πιθανή εξαίρεση του Paul Morphy, έναν αιώνα ακριβώς πρωτύτερα). Εμφανίστηκε στο δημοφιλέστερο τηλεοπτικό σόου της χώρας What's My Line. Η πρώτη της παρουσία σε περιοδικό παναμερικανικής κυκλοφορίας ήταν στο Look, τον Νοέμβριο του 1960 σε πολυσέλιδο άρθρο με τίτλο Lisa Lane: chess champion. Την ανακαλύπτει και το Newsweek και στο τεύχος της 22ης Μαϊου 1961 της αφιερώνει μερικές σελίδες σε δημοσίευμα με τίτλο I Have to Win. Στις 4 Ιουνίου 1961 ήταν η σειρά του The New York Times Magazine να την παρουσιάσει ως Queen of Pawns. Ακολούθησε το εξώφυλλο στο Sports Illustrated στις 7 Αυγούστου του 1961 με τίτλο Queen of Knights and Pawns.
Την ίδια χρονιά που άρχισε να φιγουράρει σε όλα τα μεγάλα περιοδικά, το 1961, μετακόμισε από τη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια στη Νέα Υόρκη, εγκατάσταθηκε σε ένα μικρό διαμέρισμα και συνέχισε να μελετά καθημερινά σκάκι για πολλές ώρες, ως μέρος της προετοιμασίας της για το Γυναικείο Τουρνουά Υποψηφίων, στο οποίο θα συμμετείχαν 16 παίκτριες από όλο τον κόσμο και η νικήτρια θα αντιμετώπιζε την τότε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Elisaveta Bykova.


Η Lisa Lane όμως, παρόλες τις φιλοδοξίες της ήταν σαφώς κατώτερη σκακιστικά από τις σοβιετικές παίκτριες, απέδωσε μετριότατα και κατετάγη 13η ανάμεσα στις 16. Για την ιστορία, νικήτρια του τουρνουά της Vrnjacka Banja ήταν η Nona Gaprindashvili η οποία στη συνέχεια κέρδισε και την Bykova στο ματς και έπειτα είχε την δική της λαμπρή μακρόχρονη πορεία στο παγκόσμιο γυναικείο σκάκι.
Η Lisa Lane συμμετείχε στο τέλος του ίδιου έτους στο δεύτερο όμιλο του Hastings αλλά εγκατέλειψε το τουρνουά μετά από δύο ήττες και μία ισοπαλία. Η έγγραφη δικαιολογία που προέβαλε στους διοργανωτές, ήταν διατυπωμένη με σχεδόν ποιητικό τρόπο: «υποφέρω από νοσταλγία και έρωτα»....
Το 1963, εκμεταλλευόμενη τη δημοσιότητά της, άνοιξε στη Νέα Υόρκη ένα κατάστημα με σκακιστικά είδη και βιβλία (το οποίο λειτούργησε και ως σκακιστικός σύλλογος) με το όνομα Queen's Pawn Chess Emporium. Ταυτόχρονα προετοιμαζόταν για το Γυναικείο Τουρνουά Υποψηφίων του 1964. Όμως τα αποτελέσματα που έφερε το 1964 ήταν απογοητευτικά: έχασε το Πρωτάθλημα Γυναικών ΗΠΑ από την Sonja Graf-Stevenson (η οποία πέθανε λίγους μήνες αργότερα) και στη συνέχεια στο Τουρνουά Υποψηφίων ήρθε 13η ανάμεσα στις 18.
Η Lisa Lane έπαψε ξαφνικά να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας. Ολοκληρωτικά. Ξεχάστηκε τελείως. Σκάκι στην Αμερική σήμαινε μόνο Bobby Fischer. O μεγάλος Αμερικανός πρωταθλητής δεν είχε σε εκτίμηση, ως γνωστόν, τις σκακιστικές ικανότητες των γυναικών. Το 1966 δήλωνε χαρακτηριστικά: «They're all fish. Lisa, you might say, is the best of the American fish.»
Δεν ξανακούστηκε τίποτα για τη Lisa Lane στο σκάκι. Η σκακιστική της καριέρα κράτησε μόνο 8 χρόνια. Ούτε η ίδια θέλησε να μιλήσει ξανά για οτιδήποτε είχε σχέση με την περίοδο της μετεωρικής δημοσιότητάς της. Sic transit gloria mundi...
Σήμερα, είναι 69 ετών, ζει στη Νέα Υόρκη και διατηρεί μία μικρή επιχείρηση προϊόντων υγιεινής διατροφής.


Η Lisa Lane στη wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Lisa_Lane
Το Newsweek για τη Lisa Lane, Mάιος 1961
Αφιέρωμα σε ιστοσελίδα για τη Lisa Lane: http://batgirl.atspace.com/LisaLane.html

(πρώτη δημοσίευση: 5/10/2007)

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Εικόνες


Ούγγροι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι παίζουν σκάκι μπροστά σε μια άδεια πλατφόρμα κατά τη διάρκεια γενικής απεργίας. 8 Μαΐου 2009, σταθμός Κελέτι, Βουδαπέστη (φωτογραφία Reuters).

Πρωτάθλημα ΗΠΑ


Στο Σεν Λούις διεξάγεται το φετινό Πρωτάθλημα Ηνωμένων Πολιτειών. Ο GM Βαρουζάν Ακομπιάν (2664) βρίσκεται στην κορυφή με 4 βαθμούς σε 5 αγώνες. Μαζί του, ισοβαθμεί ο GM Γιούρι Σούλμαν (2697).

Τα ζευγάρια του 6ου γύρου, στην κορυφή:
1. GM Varuzhan Akobian (4) - GM Yury Shulman (4)
2. GM Gata Kamsky (3½) - IM Robert Hess (3½)
3. GM Alexander Onischuk (3½) - GM Hikaru Nakamura (3½)
4. IM Michael Brooks (3) - GM Joshua Friedel (3)
5. GM Melikset Khachiyan (2½) - GM Joel Benjamin (3)
6. GM Gregory Kaidanov (2½) - IM Samuel Shankland (2½)

Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.saintlouischessclub.org/USChampionship-2009

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

EurovisiOFF 4



Την Παρασκευή 15 Μαΐου από τις 7.30 το απόγευμα στο παρκάκι δίπλα στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Θησείο η Ανοιχτή Πόλη διοργανώνει για τέταρτη συνεχόμενη φορά την EurovisiOFF.

Μια μουσική γιορτή, που τα τέσσερα τελευταία χρόνια διοργανώνεται μια μέρα πριν τον τελικό της Eurovision, και τείνει να εξελιχθεί σε θεσμό. Μια μουσική γιορτή με κεντρική ιδέα «για τη μουσική των πολιτισμών και όχι της κατανάλωσης».

Η φετινή EurovisiOFF δίνει τη σκηνή της στα εναλλακτικά ρεύματα μουσικής που δημιουργούνται στην Αθήνα από νέες και λιγότερο νέες μπάντες και καλλιτέχνες και κινούνται εκτός του κυρίαρχου πολιτιστικού προτύπου, όπως αυτό προβάλλεται από τη βιομηχανία της μουσικής.

Γνωστά, λιγότερο γνωστά ή και τελείως άγνωστα στο ευρύ κοινό συγκροτήματα θα ανακατέψουν τη jazz με το hip hop, ελληνικές μουσικές με σύγχρονους ήχους, τη samba με τo funk, σε μια ανοιχτή μουσική γιορτή που φιλοδοξεί να έχει πολύ χορό και μουσική.

Στη EurovisiOFF4 συμμετέχουν οι:
(με σειρά εμφάνισης)

- Vicky B. & the acoustic troubles

- Γ. Κοντραφούρης Baby Trio

- Imam Baildi

- Banda Macamba

Eκτός από μουσική, η EurovisiOFF 4 θα φιλοξενήσει εκθέσεις εικαστικών από νέους καλλιτέχνες.

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ακρόπολις 2009

Στη Χαλκίδα, κατά το διάστημα 10 έως 18 Αυγούστου, θα διεξαχθεί το διεθνές τουρνουά «Ακρόπολις 2009». Ελβετικό τουρνουά 9 γύρων με διεθνή αξιολόγηση, 70-80 παίκτες. Ελάχιστος απαιτούμενος βαθμός διεθνούς αξιολόγησης: 2200 ή 2000 για γυναίκες (Έλο FIDE). Θα τηρηθεί χρονολογική σειρά προτεραιότητας με βάση την ημερομηνία δήλωσης συμμετοχής στο συντονιστή κ. Σ. Λογοθέτη, με την προϋπόθεση της έγκαιρης πληρωμής του παραβόλου στην ΕΣΟ. Το παράβολο συμμετοχής ορίζεται στα 60 ευρώ. Εξαιρούνται του παραβόλου οι κάτοχοι τίτλων GM, IM, WGM και WIM, καθώς και οι σκακιστές που θα διαμείνουν στο ξενοδοχείο των αγώνων.
Επικοινωνία:
Σωτήρης Λογοθέτης (Συντονιστής) Τηλ: 6947324933, email: mailto:mmiddlewave74@gmail.com
Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία Τηλ: 2109221465, email: info@chessfed.gr

Έπαθλα γενικής κατάταξης:
1ος: 3000, 2ος: 1600, 3ος: 1100, 4ος: 900, 5ος: 700, 6ος: 600, 7ος: 500, 8ος: 400, 9ος: 300, 10ος-15ος: 250 ο καθένας, 16ος-20ος: 200 ο καθένας, 21ος-25ος: 150 ο καθένας.

Έπαθλα γυναικών:
1η: 1200, 2η: 900, 3η: 600, 4η: 500, 5η: 400, 6η-10η: 300 η καθεμία, 11η-15η: 250 η καθεμία, 16η-20η: 200 η καθεμία.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Ο σκακιστής του Μανάους


«την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο»
Ν. Καββαδίας, "Πικρία"

Ο Κολομβιανός λογοτέχνης και σκηνοθέτης Φερνάντο Βαγιέχο γεννήθηκε στο Μεντεγίν της Κολομβίας, την πόλη που είναι γνωστή παγκοσμίως ως η έδρα του καρτέλ της κοκαΐνης.Εδώ πυροβολήθηκε ο Πάμπλο Εσκομπάρ στις 2 Δεκεμβρίου 1993. Οι τουρίστες ενδιαφέρονται ιδιαίτερα γι' αυτή την ιστορία, υπάρχουν μάλιστα κι εκείνοι που επισκέπτονται το Μεντεγίν αποκλειστικά για το λεγόμενο «τουρ Εσκομπάρ». Οι ξεναγοί τούς ονομάζουν «παμπλολόγους». Και τους δείχνουν πρόθυμα το μέρος όπου ο διάσημος λαθρέμπορος γεννήθηκε και μεγάλωσε, καθώς και το σημείο όπου, ανεβασμένος πάνω στη Λαμπρέττα του με τον ξάδελφό του, σκότωσε το πρώτο του θύμα.

Ο Βαγιέχο σήμερα είναι 65 ετών, αποποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι την ιθαγένεια της Κολομβίας και έγινε Μεξικανός υπήκοος γιατί οι ταινίες που γύριζε με θέμα την ανελέητη βία στα υψίπεδα του Μεντεγίν τον έκαναν στόχο. «Είμαι αρκετά μεγάλος για να φοβάμαι τόσο για τη ζωή μου, αλλά έχω ένα ανάπηρο παιδί» λέει στην «Ελ Παΐς», «και θα ήταν ατιμία να το αφήσω μόνο του στον κόσμο για να γίνω ήρωας». Όλα του τα κείμενα είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο, σε αυτοβιογραφικό ύφος. Το 2003 τιμήθηκε με το Rómulo Gallegos, ένα από τα σημαντικότερα βραβεία της ισπανόγλωσσης λογοτεχνίας. «Όταν γράφω δεν σκοπεύω να πληγώσω κανέναν. Ίσως αυτό ακριβώς να πληγώνει πολλούς».

Στο διήγημα «Cara al Sol» («με το πρόσωπο στον ήλιο», ο ύμνος των φασιστών πριν ακόμη τον ισπανικό εμφύλιο) που δημοσιεύει η Ελ Παΐς, ο Βαγιέχο σε ένα σημείο αναφέρεται στη συνάντηση που είχε με έναν Ιταλό κουρέα από την Περούτζια, πρώην μέλος των διεθνών ταξιαρχιών. Είχε πολεμήσει τον Φράνκο στην Καταλωνία, έγινε μετά ναυτικός και εγκαταστάθηκε από το 1939 στην πόλη Μανάους της Βραζιλίας, στον Αμαζόνιο. Έμαθε σκάκι πάνω στο καράβι από ένα Βέλγο καπετάνιο. Οργάνωσε τον τοπικό σκακιστικό σύλλογο και είχε προσκαλέσει για σιμουλτανέ και άλλες επιδείξεις διάφορους ισχυρούς σκακιστές από τα μεγάλα αστικά κέντρα του νότου της χώρας, όπως τον Μέκινγκ και τον Φαν Ριεμσντέικ. Σήμερα έχει ξεπεράσει τα 90 χρόνια, και παρακολουθεί ακόμη με τη θέρμη ενός νεοφώτιστου την διεθνή σκακιστική επικαιρότητα....«Όχι μόνο την επικαιρότητα, με γοητεύουν και οι σπουδές του Κασπαριάν» λέει ο Αλφρέντο. «Μα τι μυαλό είχε αυτός ο γιος πουτάνας, μια θέση του μπορεί να μου πάρει πολλά βράδυα...Όταν κάποιος είναι 92 ετών δεν κοιμάται τις νύχτες γιατί πάντα έχει στην άκρη της σκέψης του ότι μπορεί να μην ξυπνήσει το πρωί. Και έτσι μιλάω με τον Κασπαριάν και τη σκακιέρα του. Δύσκολο να με καταλάβεις, συντροφάκι».

(πρώτη δημοσίευση: 25/2/2008)

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Εικόνες


Ηλικιωμένοι Αλβανοί μετανάστες, παίζουν σκάκι σε λαϊκή γειτονιά της Αθήνας.
(φωτογραφία: Enri Canaj, από την ανάρτηση του Γκαζμέντ Καπλάνι «Εκείνο το πονεμένο βλέμμα στη Βαρσοβία» http://gazikapllani.blogspot.com/2009/05/blog-post.html ):

«Κάθε επανάσταση, βελούδινη ή μη, κάθε κατάρρευση καθεστώτων, έχει τους χαμένους της. Η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων ήταν από τις πιο παράξενες. Δεν έχασαν εκείνοι που τα καθιέρωσαν και χαίρονταν τα προνόμιά τους. Εκείνοι προσαρμόστηκαν με θαυμαστή ταχύτητα στις καινούργιες συνθήκες της ζούγκλας. Οι χαφιέδες έγιναν επιχειρηματίες. Στη Ρωσία, ακόμα και πρόεδροι. Άλλαξαν τα κοστούμια και την ορολογία τους. Δεν μιλούσαν πια για προλετάριους, αλλά για το έθνος. Δεν κρατούσαν πια φωτογραφίες του Στάλιν, αλλά τσιτάτα εθνικιστών και εικόνες αγίων. Το κύριο «όπλο» τους για να διοικήσουν στο κομμουνιστικό καθεστώς ήταν η βία και η ανηθικότητα. Γι΄ αυτό ο καπιταλισμός της ζούγκλας τούς πήγαινε γάντι. Οι πραγματικά χαμένοι ήταν οι άνθρωποι σαν τον γέρο ταξιτζή. Άνθρωποι που στα νιάτα τους πίστεψαν πράγματι στον κομμουνισμό. Μέχρι που ανακάλυψαν ότι το μόνο που είχαν καταφέρει ήταν να κτίσουν τεράστιες, γκρίζες φυλακές... Παρατηρώ ξανά τον γέρο ενώ καπνίζει. Δεξιά του, κρεμασμένο στον καθρέφτη, ένα χάρτινο άγαλμα της ελευθερίας. Σαν εκκρεμές που μετρά το κενό. Σκέφτομαι να βγάλω μια φωτογραφία. Αλλάζω γνώμη. Βλέπω από τον καθρέφτη το βλέμμα του. Ένα βλέμμα πονεμένο, τυλιγμένο από τον καπνό του τσιγάρου».

The Fearless Vampire Killers



Σκάκι στην ταινία του Ρομάν Πολάνσκι The Fearless Vampire Killers (ελληνικός τίτλος: Η νύχτα των βρυκολάκων, έτος παραγωγής 1967).

Είναι αλήθεια, ότι είναι δύσκολο να κατατάξει κανείς την ταινία σε συγκεκριμένο είδος κι αυτό γιατί συνδυάζει τρία διαφορετικά στοιχεία: το χιούμορ, τον τρόμο και την περιπέτεια, σε τόσο δίκαιες αναλογίες, αλλά και τόσο στενά περιπλεγμένα και αλληλένδετα μεταξύ τους, που τελικά κανένα από τα τρία δεν μοιάζει να βαρύνει περισσότερο.

Ο ίδιος ο Πολάνσκι έχει πει, ότι μαζί με τον σεναριογράφο Τζέραρντ Μπραχ , είχαν παρατηρήσει, πως οι θεατές γελούσαν στη διάρκεια της προβολής ταινιών με βαμπίρ, παρά το γεγονός ότι οι ταινίες αυτές –που τότε παράγονταν σωρηδόν- δεν ήταν από πρόθεση κωμωδίες. Δηλαδή, ο Πολάνσκι και ο στενός συνεργάτης του είχαν κατ’ ουσίαν παρατηρήσει την γέννηση της έννοιας «καλτ ταινία με βαμπίρ», όπως αυτή προέκυπτε από την αυθόρμητη αντίδραση του κοινού με γέλια, βλέποντας μια ταινία που δεν είχε γυριστεί ως κωμωδία.

Δεν έμειναν όμως σ’ αυτήν την παρατήρηση. Σκέφτηκαν, ότι δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να προτείνουν σε αυτούς που γελούσαν, μια παρωδία ταινίας τρόμου. Ωστόσο, δεν ήθελαν να γυρίσουν μια καθαρή κωμωδία. Τους ενδιέφερε να εμπλέξουν την περιπέτεια και το φόβο για να ικανοποιήσουν και τον «παιδικό πόθο» του κοινού να νιώθει φόβο, χωρίς ταυτόχρονα να νιώθει ότι κινδυνεύει, δηλαδή τον πόθο να περιγελάς τον ίδιο σου το φόβο.

Πολλοί αναλυτές αναφέρουν ότι με τη «Νύχτα των Βρικολάκων» ο Πολάνσκι αποτίει φόρο τιμής στις ταινίες των Εγγλέζικων Hammer studios. Τα Hammer Horror films είναι ταινίες από τις οποίες αναδείχθηκαν «μαιτρ-στο-είδος-τους», του βεληνεκούς του Κρίστοφερ Λη. Είναι τα αυθεντικότερα υποδείγματα του genre που θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως «B movies πρώτης ποιότητος». Δηλαδή είναι ταινίες που χαρακτηρίζονται ως B movies μόνο λόγω της αθωότητας της «αφελούς» θεματολογίας τους (η οποία «αντλεί την έμπνευση της» κυρίως από τη βαθιά δεξαμενή του τρόμου) και όχι εξαιτίας μιας φτηνής και ατημέλητης παραγωγής.

Το gore απουσιάζει παντελώς. Η «Νύχτα των Βρικολάκων» είναι ίσως η ταινία που συνδυάζει τα περισσότερα βαμπίρ με το λιγότερο αίμα. Ακόμα και οι τρυπούλες που αφήνουν οι κυνόδοντες του Κόμη Φον Κρόλοκ στο λαιμό των θυμάτων είναι τόσο κομψά αναίμακτες, που θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για φίνα μπιζού-τατουάζ.

Εξίσου σημαντική είναι και η μουσική του Κριστόφ Κομέντα, που ήταν τακτικός συνεργάτης του Πολάνσκι. Σε ορισμένες στιγμές γίνεται τόσο απόκοσμη, που προκαλεί ανατριχίλα ακόμα και σε «έμπειρους θεατές θρίλερ».

(στοιχεία: Dreamer, από το blue-white.gt)

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Προβλημάτων 2009


Αρχίζει σήμερα, στη Σουμπότιτσα της Σερβίας, το διαγωνιστικό μέρος του 5ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Προβλημάτων. Από ελληνικής πλευράς μετέχουν οι Μουτεσίδης, Πρέντος και Φουγιαξής.
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται το όπεν τουρνουά, το Machine Gun, το Solving Show και το πρωτάθλημα λύσης (ECSC). Η επίσημη ιστοσελίδα είναι http://www.matplus.net/pub/epcf.php?px=1234978759. Ανταποκρίσεις και θέματα των διαγωνισμών μπορείτε να βρείτε τις επόμενες ημέρες στο ιστολόγιο http://kallitexniko-skaki.blogspot.com/

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Αζερμπαϊτζάν - Κόσμος


Ο πρωταθλητής κόσμου Βισβανάθαν Ανάντ (Ινδία), θα αγωνιστεί στην πρώτη σκακιέρα της μικτής Κόσμου, εναντίον της ομάδας του Αζερμπαϊτζάν.

Στο παρελθόν, μόνο η Σοβιετική Ένωση μπορούσε να αγωνιστεί με επιτυχία εναντίον ομάδας που αποτελείτο από κορυφαίους σκακιστές άλλων χωρών, στα 64 τετράγωνα. Ιστορικό ήταν το ματς ΕΣΣΔ - Κόσμος, στο Βελιγράδι, το 1970. Σήμερα, η νεανική ομάδα του Αζερμπαϊτζάν (5η στον κόσμο, σύμφωνα με τον μέσο όρο των βαθμών αξιολόγησης) έχει αρκετές πιθανότητες να κερδίσει την μικτή Κόσμου στο ράπιντ ματς σεβενίγκεν που ξεκίνησε σήμερα στο Μπακού. Φυσικά, το ματς αυτό δεν έχει ούτε στο ελάχιστο τη λάμψη του ματς του 1970.

Οι συνθέσεις:

Αζερμπαϊτζάν:
Radjabov 2756
Gashimov 2730
Mamedyarov 2725
Guseinov 2659

Κόσμος:
Anand (Ινδία) 2783
Kramnik (Ρωσία) 2759
Shirov (Ισπανία) 2745
Karjakin (Ουκρανία) 2721

Επίσημο site: http://presidentcup.az/defaultEn.html

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer


«Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδόσεις Opera)

Πρώτη μέρα

Η μέρα ξεκίνησε άσχημα, κι όχι πως είμαι κανένας προληπτικός, αλλά πιστεύω πως, κάτι τέτοιες μέρες, είναι καλύτερα να μην αναλαμβάνεις δουλειές, ακόμα κι αν η αμοιβή σου έχει ένα νούμερο κι έξι μηδενικά — και μάλιστα, «μαύρα». Η μέρα ξεκίνησε άσχημα, αλλά και αργά, γιατί προσγειώθηκα στη Μαδρίτη στις εξήμιση, έκανε πολλή ζέστη και, στη διάρκεια της διαδρομής για το Ξενοδοχείο Palace, ο ταξιτζής θεώρησε σκόπιμο να μου πιάσει την πάρλα για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Πολύ θα 'θελα να του κολλήσω ένα σαρανταπεντάρι στο σβέρκο μπας και το βουλώσει, αλλά δεν κουβαλούσα κανένα σιδερικό, χώρια που ένας επαγγελματίας εκτελεστής, καλό είναι να μην μπλέκεται με κρετίνους, ακόμα κι αν είναι ταξιτζήδες.
Στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, μαζί με τα κλειδιά, μου 'δωσαν κι ένα φάκελο. Τον άνοιξα στο ασανσέρ. Μέσα ήταν η φωτογραφία ενός τύπου που δε μ' άρεσε καθόλου: νέος, γύρω στα τριάντα πέντε, αδύνατος, νόστιμος, καθισμένος μπροστά σ' ένα μακρύ τραπέζι, μαζί με άλλους πέντε που του έμοιαζαν. Ένα πανό έγραφε: «Τρίτο Συνέδριο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. ΜΚΟ». Δεν τους πάω καθόλου τους φιλάνθρωπους, κι αυτός ο τύπος μύριζε από μακριά σύγχρονη φιλανθρωπία. Λόγοι στοιχειώδους επαγγελματικής ηθικής επιτάσσουν να μη ρωτάς τι έχουν κάνει οι τύποι που πρέπει να σκοτώσεις, αλλά, έτσι όπως κοίταζα τη φωτογραφία, ένιωσα περιέργεια, κι αυτό μ' ενόχλησε. Μέσα στο φάκελο δεν υπήρχε τίποτ' άλλο — και καλώς δεν υπήρχε. Έπρεπε να εξοικειωθώ μ' αυτό το πρόσωπο, να επισημάνω λεπτομέρειες που θα μου αποκάλυπταν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του. Το ανθρώπινο πρόσωπο δε λέει ποτέ ψέματα· είναι ο μοναδικός χάρτης όπου είναι αποτυπωμένοι όλοι οι τόποι στους οποίους έχουμε ζήσει.
Έδινα το φιλοδώρημα στον γκρουμ που μου είχε κουβαλήσει τη βαλίτσα, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Αναγνώρισα τη φωνή του «συνδέσμου» μου — ενός τύπου που δεν τον είχα δει ποτέ στη ζωή μου, κι ούτε ήθελα να τον δω, γιατί έτσι γίνεται μεταξύ επαγγελματιών, αν και, μια φορά μονάχα να 'χα ακούσει τη φωνή του, θα την αναγνώριζα μέσα σε χιλιάδες.
«Είχες καλό ταξίδι; Πήρες το φάκελο; Συγγνώμη που σου γάμησα τις διακοπές» ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε.
«Ναι για τις δυο ερωτήσεις. Όσο για το τρίτο, δε σε πιστεύω.»
«Αύριο έχεις ταξίδι. Κοίτα να ξεκουραστείς.»
«Έγινε» είπα και κατέβασα το ακουστικό.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι και κοίταξα το ρολόι μου. Είχα μπροστά μου πέντε ώρες ώσπου να προσγειωθεί το αεροπλάνο που έφερνε απ' το Μεξικό το κορίτσι μου —κοίτα λέξη που πήγα και βρήκα, ο μαλάκας...—, και τη φανταζόμουν ψημένη από τον ήλιο της Βερακρούς. Της είχα τάξει μια βδομάδα στη Μαδρίτη πριν γυρίσει στο Παρίσι — μια βδομάδα βόλτες στα βιβλιοπωλεία και τα μουσεία, πράγματα που εκείνης της άρεσαν και που εγώ τα ανεχόμουν, καταπνίγοντας τα χασμουρητά μου, γιατί αυτό το κορίτσι —μα πού τη βρήκα, ο μαλάκας, αυτή τη λέξη...— μου 'χε πάρει τα μυαλά.
Ένας εκτελεστής ζει μόνος, και για τις σωματικές του ανάγκες υπάρχουν στον κόσμο όσες πουτάνες θέλει. Ποτέ δεν παραβίασα αυτόν τον μισογυνικό κανόνα. Ποτέ. Ως τη στιγμή που τη γνώρισα.
Καθόμουν σ' ένα cafe του Σεν Μισέλ. Όλα τα τραπεζάκια ήταν πιασμένα, κι εκείνη με ρώτησε αν μπορούσε να πιει τον καφέ της στο δικό μου. Κρατούσε ένα μάτσο βιβλία· τ' άφησε στο πάτωμα, παράγγειλε ένα εσπρέσο κι ένα καραφάκι νερό, πήρε ένα απ' τα βιβλία κι έπιασε να υπογραμμίζει φράσεις μ' ένα μαρκαδόρο. Εγώ συνέχισα αυτό που έκανα πριν έρθει: κοιτούσα το πρόγραμμα των ιπποδρομιών.
Μου ζήτησε φωτιά. Τέντωσα το χέρι μου με τον αναπτήρα, κι εκείνη το φυλάκισε μες στα δικά της. Ήθελε πόλεμο η πιτσιρίκα. Υπάρχουν γυναίκες που ξέρουν να εκφράζουν την επιθυμία τους να γαμηθούν, χωρίς να λένε κουβέντα.
«Πόσων χρονών είσαι;» τη ρώτησα.
«Είκοσι τεσσάρων» μου αποκρίθηκε με το στοματάκι της το κόκκινο.
«Εγώ είμαι σαράντα δύο» της εξομολογήθηκα, κοιτώντας τ' αμυγδαλωτά της μάτια.
«Νέος είσαι» είπε, κι έλεγε ψέματα, μ' όλη την κάβλα που ανέδιδαν οι κινήσεις της όταν κάπνιζε, όταν έφτιαχνε τα μαλλιά της που είχαν το χρώμα του ώριμου κάστανου και τη λεπτή κι απαλή υφή του νερού που γλιστράει πάνω σε βράχια σκεπασμένα με μούσκλια.
«Θέλεις να φάμε πριν ή μετά το γαμήσι;» ρώτησα, τη στιγμή που φώναζα το σερβιτόρο για το λογαριασμό.
«Τάισε με και γάμησε με με τη σειρά που θέλεις» μου αποκρίθηκε, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι απ' τα βιβλία της.
Βγήκαμε από το cafe και μπήκαμε στο πρώτο ξενοδοχείο που βρήκαμε στο δρόμο μας. Δε θυμόμουν να 'χα ξαναπάει με πιο άπειρο κορίτσι: δεν ήξερε την τύφλα της, αλλά έδειχνε όρεξη να μάθει. Και έμαθε—τόσο καλά, ώστε να παραβώ τον στοιχειώδη κανόνα της μοναχικότητας και να μεταμορφωθώ σε killer ζευγαρωμένο.
Ήθελε να γίνει διερμηνέας, κι όπως όλες οι διανοούμενες, ήταν αρκούντως αφελής ώστε να χάβει ό,τι παραμύθι της σέρβιρες. Έτσι, δε δυσκολεύτηκα να την κάνω να πιστέψει ότι ήμουν αντιπρόσωπος μιας εταιρείας αεροναυτικής κι ότι αυτό με υποχρέωνε να ταξιδεύω συχνά.
Ήμαστε μαζί τρία χρόνια. Έγινε γρήγορα γυναίκα, ανθίσαν τα λαγόνια της, το βλέμμα της πονήρεψε, έμαθε πόσο ηδονικό είναι το να ζητάς και να ζητάς συνέχεια, άρχισαν να της αρέσουν τα μετάξια που τύλιγαν το κορμί της, τα πανάκριβα αρώματα, τα εστιατόρια όπου οι σερβιτόροι είναι κομψοί σαν διπλωμάτες, τα κοσμήματα ντιζάιν. Με λίγα λόγια, εξελίχθηκε από γκομενίτσα σε μαιτρέσα.
Εγώ, στο μεταξύ, παραβίασα κάμποσους κανόνες ασφαλείας και, πάνω απ' όλους, αυτόν που επιτάσσει να ζεις μόνος σου, να παραμένεις ανώνυμος, άγνωστος, να μην είσαι παρά ένας ίσκιος, κι έτσι, η γκαρσονιέρα όπου βλεπόμαστε, κατέληξε να γίνει ένα είδος γραφείου όπου ήμουν αναγκασμένος να βρίσκομαι όλη μέρα, ενώ τα βράδια και τις νύχτες μεταφερόμαστε σ' ένα άλλο διαμέρισμα, που άρχισε να μυρίζει μικροαστίλα, γιατί πλάκωναν διάφοροι φίλοι της κι έκαναν πάρτι. Τα τρία αυτά χρόνια, έκανα διάφορες δουλειές στην Ασία και την Αμερική, και πιστεύω πως αυτή η σχέση με βοήθησε να γίνω ακόμα καλύτερος στη δουλειά μου, γιατί τέλειωνα στο πι και φι, προκειμένου να γυρίσω μια ώρα αρχύτερα κοντά της. Να το ξαναπώ; Μου 'χε πάρει τα μυαλά.
Γύρω στις εννέα, αποφάσισα να βγω απ' το ξενοδοχείο για να τσιμπήσω κάτι και να πιω κάνα-δυο τζιν. Δε θα της καλάρεσε που θα την άφηνα μόνη στη Μαδρίτη. Της είχα πληρώσει ένα μήνα διακοπές στο Μεξικό για να την απομακρύνω από κοντά μου ενόσω θα έκανα μια δουλειά στη Μόσχα. Κάτι Ρώσοι είχαν σηκώσει κεφάλι σε κάποιον απ' το Κάλι, κι αυτός ο κάποιος μου ανέθεσε να τους θυμίσω πως δεν ήσαν παρά ερασιτέχνες. Όχι· δε θα της καλάρεσε που θα την άφηνα μόνη στη Μαδρίτη. Εν πάση περιπτώσει, θα της το ξεφούρνιζα μετά το δεύτερο ή το τρίτο πήδημα. Αφού έφαγα ένα σκασμό θαλασσινά σ' ένα γαλικιανό εστιατόριο, έκανα μια βόλτα στα περίχωρα του Πράδο. Δεν έπρεπε να σκέφτομαι τον τύπο στη φωτογραφία, αλλά δεν έλεγα και να τον βγάλω απ' το μυαλό μου. Δεν ήξερα καν τ' όνομα του, την εθνικότητα του, το βάρος του, αλλά κάτι μου 'λέγε πως ήταν Νοτιοαμερικάνος και πως, για καλό ή για κακό, οι δρόμοι μας θα συναντιόνταν κάποτε.
«Αυτός ο τύπος είναι ένας στόχος — τίποτα παραπάνω» σκέφτηκα, καθώς έμπαινα σ' ένα μπαρ. «Κι αυτός ο στόχος, με το που θα πάψει ν' αναπνέει, θα σου χαρίσει μια επιταγούλα μ' ένα νούμερο κι έξι μηδενικά — και μάλιστα, "μαύρα". Οπότε, κόφ' τις μαλακίες.»
Κάθισα στην μπάρα, παράγγειλα ένα τζιν κι αποφάσισα να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου κοιτάζοντας την τηλεόραση που δέσποζε στο χώρο. Στην οθόνη, μια ηλίθια χοντρή δεχόταν τηλεφωνήματα από κάτι άλλους ηλιθίους, κι ύστερα έπιανε να γυρίζει έναν τροχό με νούμερα. Τα κέρδη ήταν λιγότερο ηλίθια από τους παίκτες. Σ' ένα διάλειμμα, η οθόνη γέμισε κοπέλες με μίνι φούστες που μου θύμισαν τη δικιά μου. Έμεναν λιγότερο από δυο ώρες ώσπου να φτάσει το αεροπλάνο με τη Γαλλιδούλα μου. Ας πούμε πως, σε δυόμιση ώρες, θα βρισκόταν στο ξενοδοχείο. Δε θα πήγαινα να την παραλάβω, γιατί ένας άλλος κανόνας επιβάλλει ν' αποφεύγεις τα διεθνή αεροδρόμια. Η πιθανότητα να σ' αναγνωρίσει κανείς είναι μία στο εκατομμύριο, αλλά ο Νόμος του Μέρφι βαραίνει σαν κατάρα τους επαγγελματίες.
Ήπια δυο τζιν μπροστά στην τηλεόραση και βγήκα στο δρόμο. Η χοντρή του Τυχερού Τροχού δεν είχε καταφέρει να μου αποσπάσει τις σκέψεις απ' τον τύπο της φωτογραφίας. Μα τι στο διάολο είχα πάθει; Ξαφνικά, με φαντάστηκα να ρωτάω το «σύνδεσμο» μου τι είχε κάνει ο άλλος, «θέλω να μάθω το λόγο για τον οποίο θα τον σκοτώσω.» Μαλακίες. Ο μόνος λόγος είναι μια επιταγούλα μ' ένα νούμερο κι έξι μηδενικά. Ήμουν σίγουρος πως δεν τον είχα ξαναδεί. Ακόμα κι έτσι, όμως, αυτό δεν άλλαζε τίποτα. Μια φορά, σκότωσα έναν άνθρωπο για τον οποίο ένιωσα μέχρι και εκτίμηση. Εκείνος, όμως, είχε πάει γυρεύοντας, κι όταν με είδε, κατάλαβε πως δεν υπήρχε περίπτωση να τη γλιτώσει.
«Έφτασε η ώρα μου, ε;» με ρώτησε.
«Ναι. Έκανες ένα λάθος και το ξέρεις.»
«Πίνουμε ένα τελευταίο;» μου πρότεινε.
«Όπως θέλεις.»
Σέρβιρε δύο ουίσκι, τσουγκρίσαμε, ήπιε κι έκλεισε τα μάτια. Ήταν ένας άνθρωπος αξιοπρεπής, και στενοχωρέθηκα που με μια σφαίρα τον διέγραψα από τον κατάλογο των ζωντανών.
Μα γιατί, διάολε, μ' απασχολούσε ο τύπος στη φωτογραφία; Κατά τα φαινόμενα, δούλευε για κάποια ΜΚΟ, αλλά η παραγγελία δεν ερχόταν από κει. Καμιά ΜΚΟ δε διαθέτει τόσα χρήματα ώστε να εξαγοράσει τις υπηρεσίες ενός εκτελεστή, άσε που δε φαντάζομαι πως λύνουν έτσι τα προβλήματα τους.
Πήρα κακοδιάθετος το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο. Εξακολουθούσε να κάνει ζέστη, και χάρηκα για λογαριασμό της Γαλλιδούλας μου. Τουλάχιστον, δε θα εξατμιζόταν από πάνω της η ζέστη της Βερακρούς. Λαχταρούσα να τη δαγκώσω στο σβέρκο, κι έτσι όπως θα μου 'ρχόταν ηλιοψημένη, θα με προκαλούσε να τη δαγκώσω σ' όλο το κορμί. «Κοίτα τώρα» είπα μέσα μου, «που άρχισες κι εσύ να σκέφτεσαι σαν κανονικός άνθρωπος...»
Ο ρεσεψιονίστας μου έδωσε το κλειδί κι ένα φάκελο. Αυτό, δε μ' άρεσε. Ο «σύνδεσμος» μου δε μου 'στέλνε ποτέ γραπτές οδηγίες. Όταν βρέθηκα στο δωμάτιο, έβγαλα μια μπίρα από το μίνι-μπαρ κι άνοιξα το φάκελο: ήταν ένα fax· μου το 'στέλνε απ' το Μεξικό η Γαλλιδούλα μου.
«Μη με περιμένεις. Σε νιώθω, αλλά δε θα 'ρθω. Γνώρισα έναν άντρα που μ' έκανε να δω τον κόσμο τελείως διαφορετικά. Σ' αγαπώ, αλλά νομίζω πως είμαι ερωτευμένη. Θα μείνω στο Μεξικό άλλες δυο βδομάδες, κι ύστερα θα γυρίσω στο Παρίσι. Εκεί θα τα πούμε όλα. Θα 'θελα να μείνω για πάντα κοντά του, αλλά πρέπει να γυρίσω — για σένα, γιατί σ' αγαπώ και πρέπει να κουβεντιάσουμε. Σε φιλώ.»
Κανόνας υπ' αριθ. 1: ζεις μόνος, και, για τις σωματικές σου ανάγκες, υπάρχουν οι πουτάνες. Ζήτησα να μου στείλουν μια εφημερίδα, κι έψαξα στις Μικρές Αγγελίες, στη στήλη «Μασάζ». Σε μισή ώρα, μου χτύπησαν την πόρτα, άνοιξα κι άφησα να περάσει μέσα μια μιγάδα που σκόρπιζε γύρω της όλο τον ζεστό αέρα της Καραϊβικής.
«Τριάντα χιλιάρικα μπροστάντζα, αγαπούλα» είπε, καθώς έσκυβε στο μίνι-μπαρ.
«Εγώ θα σου δώσω εκατό, αρκεί να 'σαι καλό παιδάκι.»
«Εγώ είμαι πάντα καλό παιδάκι, τζουτζούκο μου» μου αποκρίθηκε, ανοίγοντας διάπλατα το μεγάλο, κόκκινο στόμα της.
Η δυναμωτική επίδραση των θαλασσινών εξαντλήθηκε μετά τον τρίτο γύρο, κι η μιγάδα, ενώ ντυνόταν, έκανε το σχόλιο της:
«Εσύ, τζουτζούκο μου, στόμα έχεις και μιλιά δεν έχεις. Εμένα, όμως, μ' αρέσει να μου μιλάνε, να μου λένε προστυχιές. Έτσι είσαι πάντα;»
«Όχι. Πέρασα όμως μια άσχημη μέρα... μια πολύ άσχημη μέρα... μια κωλομέρα που να μην ξανάρθει...» της απάντησα, γιατί αυτή ήταν κι η αλήθεια — η καταραμένη βρομοαλήθεια.
Όταν η μιγάδα έφυγε, παίρνοντας μαζί της εκατό χιλιάδες πεσέτες και τις ζεστές αύρες της Καραϊβικής, τηλεφώνησα στο μπαρ και ζήτησα να μου στείλουν ένα μπουκάλι ουίσκι.
Κι έτσι πέρασε η νύχτα αυτής της άσχημης μέρας, χωρίς ν' ανοίξω το μπουκάλι, αν και λαχταρούσα με όλη μου την ψυχή να γίνω φέσι, κουβεντιάζοντας με τη φωτογραφία του τύπου που έπρεπε να σκοτώσω, γιατί, κερατάς ξεκερατάς, ένας επαγγελματίας είναι πάντα επαγγελματίας.

-------------------------------------------------------------------
Ο Luis Sepúlveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή, και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο του. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα, δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (opera, 1993). Στρατεύτηκε στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπολιβάρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας. Το 1980 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και συνδέθηκε με την οικολογική οργάνωση Greenpeace. Στα ελληνικά κυκλοφορούν: «Ο κόσμος του τέλους του κόσμου», «Όνομα ταυρομάχου», «Patagonia express» ,«Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει», «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer», «Hot Line», «Αν δεν έχεις πού να κλάψεις», «Χρονικά του Περιθωρίου».

http://www.operabooks.gr/

Mejnun Vahidov


Ένα από τα δέκα θύματα του μακελειού της 30ής Απριλίου στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, με απολογισμό δώδεκα νεκρούς από τις σφαίρες φοιτητή, ήταν ο Mejnun Vahidov, κορυφαίος προβληματιστής της χώρας, που είχε δημοσιεύσει πάνω από 200 σκακιστικές συνθέσεις. Πολλά από τα προβλήματά του είχαν βραβευτεί σε διαγωνισμούς και είχε πολλές δημοσιεύσεις στα ειδικά άλμπουμ της FIDE, κυρίως με τα θέματα Βλαντιμίροβ και Νοβότνι. Ήταν ο συγγραφέας δυο βιβλίων σχετικών με το καλλιτεχνικό σκάκι.
Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν στο site της Chessbase: http://www.chessbase.com/newsdetail.asp?newsid=5403

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Διαβαλκανικό Πρωτάθλημα Νέων & Νεανίδων


Κεντρικό σημείο της Φλώρινας κατά το μεσοπόλεμο.

Το 1ο Διαβαλκανικό Πρωτάθλημα Σκακιού Νέων και Νεανίδων θα πραγματοποιηθεί κατά το διάστημα 5 έως 9 Μαΐου 2009 στο ξενοδοχείο «Φαίδων», στην πόλη της Φλώρινας, από τον δραστήριο τοπικό σύλλογο «Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας».
Συμμετέχουν 4μελείς ομάδες νέων και νεανίδων κάτω των 16 ετών από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Βουλγαρία και το Μαυροβούνιο.
Περισσότερες λεπτομέρειες και το πρόγραμμα των αγώνων μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της ΕΣΣΚΕΔΥΜ: http://www.esskedym.gr/. Οι αγώνες θα καλυφθούν ζωντανά μέσω της ιστοσελίδας http://www.skakistis.gr/livegames/chess.htm?yctbalkan.htm.
Παράλληλα, την Παρασκευή 8 Μαΐου στις 11:00 διοργανώνεται ανοικτό τουρνουά ράπιντ με χρόνο σκέψης 25' για κάθε παίχτη, 5 γύρων, με συμμετοχές και σκακιστών κάτω των 16 από την Κεντροδυτική Μακεδονία μετά από επιλογή προπονητών. Τα συνολικά έπαθλα είναι 1700 Ευρώ.

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Ο Φιντέλ στην Αβάνα, 1966


Μπόμπι Φίσερ - Φιντέλ Κάστρο, Αβάνα 1966;

Η φωτογραφία είχε δημοσιευτεί το 1966 στο περιοδικό «Chess Review» και η λεζάντα έγραφε: «Ο Μπόμπι Φίσερ απομακρύνει από τη σκακιέρα ένα από τα πιόνια του προέδρου της Κούβας Φιντέλ Κάστρο, σε φιλική παρτίδα». Ο Κάστρο υπήρξε μεγάλος φίλος του σκακιού και είναι βέβαιο ότι η καθημερινή πολύωρη και ενεργητική παρουσία του στις εκδηλώσεις της Ολυμπιάδας της Αβάνας δεν οφειλόταν σε λόγους δημοσίων σχέσεων. Η συγκεκριμένη όμως φωτογραφία παραμένει μυστήριο, ενώ έχουν εκφραστεί και αμφισβητήσεις ως προς την αυθεντικότητά της γιατί όλες οι άλλες μαρτυρίες από την Ολυμπιάδα Σκακιού της Αβάνας (προφορικές, γραπτές και φωτογραφικές) είναι κατηγορηματικές: ο Φίσερ δεν εθεάθη να παίζει ποτέ εναντίον του Φιντέλ mano a mano, παρά μόνο έκανε κάποια υψηλόφωνα σχόλια κατά τη διάρκεια της παρτίδας μπλιτς του Φιντέλ εναντίον του Μεξικανού μετρ Φιλμπέρτο Τεράσας (φωτ.):



Στην επόμενη φωτογραφία του ίδιου άρθρου το «Chess Review» γράφει ότι ο Φίσερ, με την πλάτη γυρισμένη στο φακό, μετά από κάποιες κινήσεις εγκαταλείπει και συγχαίρει τον πρόεδρο της Κούβας. Διακρίνεται επίσης το ολόχαρο πρόσωπο του Τιγκράν Πετροσιάν ο οποίος στέκεται ακριβώς πίσω από το Φιντέλ. Στις φωτογραφίες και το σχολιασμό αναφέρεται ότι τόσο ο Φίσερ εδώ, όσο και ο Πετροσιάν πρωτύτερα, έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να ευχαριστήσουν το Φιντέλ, χάνοντας (ο πρώτος) παρτίδα και κάνοντας ισοπαλία (ο δεύτερος) μαζί του.


Η φωτογραφία από το σιμουλτανέ που έδωσε στην Αβάνα το 1966, ο τότε παγκόσμιος πρωταθλητής Τιγκράν Πετροσιάν. Σκάκι, διοπτροφόροι θεατές που κοιτούν με μεγάλο ενδιαφέρον και ένα ποτήρι μαύρο ρούμι.


Εδώ, ο Φιντέλ παίζει εναντίον ενός άλλου Μεξικανού, του Χουάν Καμαρένο, σε σκακιέρα τσέπης.


Στο αριστερό μέρος της φωτογραφίας, δίπλα από τον Φιντέλ Κάστρο, διακρίνεται ο νεαρότατος κομαντάντε Χόρχε Σεργκέρα, ο οποίος λίγο αργότερα ακολούθησε τον Τσε στα βουνά της Βολιβίας. Όρθιος παρακολουθεί ο κομαντάντε Ρενέ Βαγιέχο, γιατρός, αργότερα πρεσβευτής της Κούβας στα Ηνωμένα Έθνη.

(πρώτη δημοσίευση: 18/8/2007)

Σάββατο 2 Μαΐου 2009

13ο Όπεν Ηρακλείου Αττικής

Ο Δήμος Ηρακλείου Αττικής και οι σκακιστικοί σύλλογοι του Ηρακλείου Σκακιστική Επικοινωνία και ΦΟΝ Ηρακλείου-Επικοινωνία θα συνδιοργανώσουν το 13ο Ανοικτό Σκακιστικό Τουρνουά Ηρακλείου, το οποίο θα διεξαχθεί στο Ηράκλειο Αττικής από τις 13 έως τις 21 Ιουνίου 2009. Προβλέπονται χρηματικά έπαθλα και φιλοξενίες στα διεθνή τουρνουά Καβάλας, Ικαρίας και Παλαιοχώρας. Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να επικοινωνείτε: Γιάννης Γαλάνης 6977036903 e-mail: galagiannis@gmail.com Αναλυτική προκήρυξη θα δημοσιευτεί στις 12 Μαΐου. Site: http://www.skaki.gr/

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Amsterdam Chess Cafe Laurierboom

Αν βρίσκεστε στο Άμστερνταμ, μπορείτε - ανάμεσα στα άλλα - να επισκεφθείτε το σκακιστικό καφέ Laurierboom που βρίσκεται στη Laurierstraat 76, κοντά στο σπίτι που έζησε η Άννα Φρανκ. Ακολουθεί ένα βίντεο του Chessvibes, σχετικό με τουρνουά διοργανώθηκε στο καφέ τον περασμένο Μάρτιο: